1873’te diktatör Tomás Guardia Gutiérrez tarafından kuruluşundan son kapanışına kadar kötü şöhretli kabahatleriyle ünlü San Lucas Hapishanesi; terör, işkence ve evlilikeşanlamlı hale geldi.
1991 yılında kapatıldığından beri sadece hapishane duvarlarına karalanmış ve hatta insan kanıyla Çizilmiş mahkum çizimlerinin kalıntıları bulundu. Ortaya çıkan tüyler ürpertici görüntülere daha yakından bakmadan önce hapishanenin detaylarına bir göz atalım.
Duvardaki fotoğraflar vahşet dolu bir ortamın ifadesiydi.
Elbette hapishane hayatı korkulacak bir şeydi ve sadist gardiyanlar, Mahkumlara eziyet etmek, cezalandırmak ve hatta öldürmek için her zaman daha yaratıcı yollar bulmuştur. Böylesine baskıcı bir ortamın nasıl ifadelere yol açabileceğini tartışmamak elde değil.
Görüntülerin içeriğinin yanı sıra turistik gezi için buraya gelen çok sayıda ziyaretçi de mahkûmların kullandığı “mürekkep”ten etkileniyor ve kanlı eskizleri korkunç buldular. Hapishane duvarlarındaki bu kan lekeleri, duvarların içinde ve mahkumların zihninde yaşanan vahşetin hatıralarını taşıyordu.
İsa’nın modelleri, çıplak hanımlar, özgürlük ve isyan sembolleri, hepsi duvarı paylaşıyordu.
Erkekler için hapishane cinselliği, 1930’lardan beri psikolojik ve sosyolojik araştırmaların konusu olmuştur. Bu cinsellik, San Lucas Hapishanesi duvarlarının her santimiaradı.
Cezaevi çizimlerinin büyük çoğunluğu çıplak kadınları tasvir ederken, bu müstehcen fotoğraflar; İsa’nın halo görüntüleri ve diğer dini sembollerle, isyan duygusu ve özgürlük özlemiHapishane duvarlarını ikonlarıyla paylaşıyor.
Duvarlardaki dini semboller, psikoloji ve sosyolojinin bulgularını destekler niteliktedir.
Ulusal Suç ve Suçluluk Konseyi’nin araştırmasına göre, inançlarında destek ve rehberlik bulabilecek hatalar giderek yaygınlaşıyor. Uyum yeteneği gösteriyor. Mahkumların belirli bir yüzdesi din değiştirmiş. Tüm bu inançlar, San Lucas’taki suçluların içsel fikirlerini duvarlara yansıtmış olmalı.
Resimlerden bazılarına bir göz atalım:
Yukarıdaki resimde soldan sağa: “Girmek için izin isteyin.” “Ciddi misin?” daha sonra başka bir mahkum tarafından metnin altına eklenen satırdı. metin görünür. Sağ üst görselde yazarın kendini tanıttığı şiirde şu sözler yazılıdır: “Kederin hüküm sürdüğü bu lanetli yerde suçu cezalandırmazlaryoksulluğu cezalandırıyorlar.”
Aşağı kaydırmak, 1943’ten 2016’ya kadar yayınlanan Meksikalı bir çizgi roman olan Memin Pinguin’in bir versiyonu ve sağında “ihbarcı” anlamına gelen“Sapo” kelimesiyle bir gardiyan gösterilir.
Cezaevindeki bazı faylar turistik obje olarak sergilendi.
Adanın bugün bir kültür sit alanı olması turizm açısından normal görünse de, halen faaliyette olan hapishane o zamanlar bir nevi yerdi. turistik yerÇalıştığı kısa bir dönem vardı.
Beltrán Cortés, adanın en ünlü mahkumlarından biriydi. Ameliyatında başarısız olmakla suçladığı iki doktoru vurup öldürdükten sonra birinci derece cinayetten suçlu bulundu. 32 yıllık tutukluluğunun bir kısmı ziyaretçilerin görmesi için iki metrekarelik bir kafestesergilendi.
Dört duvarın ortasındaki insanlar duygularını fotoğraflarla ortaya koydu.
Özetlemek; mahkumlar bulabildikleri her şeyi hapishanenin duvarlarını işaretlemek için kullandılar. kelimeler ve fotoğraflar, hapishanenin dışında veya kendi içlerindebir şeye olan hisleriyle birlikte duygularını da ifade ediyordu.
İnsanlık olarak bize öğretilmeden çizim yapmaya başlıyoruz ve meğer ki; fotoğraf çekmek, böylesine gaddar bir hapishanenin bile bastıramayacağı bir dürtü. Azap bitince, korku saltanatıilan edildiğinde ve insanlık hafife alındığında bile sanat kaçınılmazdır.
